ANNELER GÜNÜ
Bedrettin KELEŞTİMUR
Anneler Günü, Mayıs Ayının 2. haftasına denk gelen Pazar Günü idrak ediliyor!
İdrak Kavramı bizlere, “anne şefkatiyle/ merhametiyle hayat iksirini içiriyordu!”
12 Mayıs 2024 Anneler Günü!
Bugünün boyasında, ‘Anne Boyası’ yani, insana huzur veren, ‘her daim sevgi boyası…’ olsun!
Kendi öz vatanımıza, ‘Anadolu’ dedik.
Dilimize, dolayısıyla irfanımıza giden yolda; dokuz düğümü de, ‘ana dilimiz’ oldu!
Adalet deriz, cihanı ayakta tutan yola…
O yolun erdemine; ‘Anayasa’ deriz!
Bütün bu ifade sağanağında neler vardır;
Şefkat, Merhamet, Aşk derecesinde fedakârlık…
Bütün nispetlere ölçü olarak sadakat!
Mısralar, o vakar abidesi karşısında zayıf kalır!
Öyle fırtınalar beynimde kopmaya başlıyor ki;
O kavram bütün dünyalarımı sarıyor/ sarmalıyor!
Kelimeler, bütün sır kapılarını aralayan kelimeler…
Duygularımı sizlerle paylaşmak isterim. “Saf çocuğum, Anadolu” deriz!
İlk mektebimiz, ilk yuvamız bizlere tebessümü öğretmiştir…
Ninnilerde, masallarda, hikâyelerde, sohbetlerde, musikimizde kendimizi buluruz.
Kendimizde, ‘kimliğimizde…’ gönlümüzün muallimi, “Anne…”
“ANNE…” ŞİİRİMİZDEN;
İlk yuvam, ilk yurdum ana rahminde
İlk yolculuğum orda cana büründü!
Yaradılış rahlesinden seyreyle,
Eti kemiğe giydirmiş göründü..
Emin bir kundakta, haşyet ve iman!
Nakışlarıyla mayası çalındı..
Perde ötesi sır, iki hecede;
Anne ve şefkat varlığa bezendi.
İlk sözümüz ağlamak, maveradan;
Şefkat göğsünde, gönlümüz barındı!.
Kevser ırmağının üstünde sırat;
Ayaklarının altına serildi!.
Dilime, hukukuma, vatanıma;
‘Ana..’ dendi, zirvelere yüründü!.
Bu ne güzel yol, ne güzel imtihan;
Şu arza ism-i cemalin taşındı.
Bir tohuma bak, bir de kâinata;
Bir damla da, nar-ı cihan gezindi.
Aç soru yumaklarını hayıflan!
‘Yavrum..’ sözü, varlığında varındı!
Sende vakar, kanatlanmış tevazu
Edep iksirinde kalpler yıkandı.
Anne, kökü iffet, dalları sabır..
Her tomur, şükür nimetiyle açıldı.
Sevgiye tarif istersen, ‘Anne..’ de;
Göz aktı gönle, sevgiye boyandı.
Kur’an’da, anne ve babaya iyilik ve saygı konusunda 13 ayet zikrediliyor.
‘Allah’a itaat, Peygambere itaat, anne ve babaya saygı’ bir emirdir;
O emrin verdiği ruhi, fikri ve zikri zenginlik ve olgunluktur!
İsra Suresi 23, 24 ayetlerde şöyle buyrulur;
“Senin Rabbin, O’ndan (Allah’tan) başkasına kulluk etmemenizi,
Ve anne-babaya iyilik etmeği emretti.
Şayet onlardan biri veya ikisi senin yanında ihtiyarlık çağına ulaşırsa,
Onlara: “Öf” bile deme ve onları azarlama; onlara güzel söz söyle.
Onlara merhametle alçak gönüllülük kanadını ger ve de ki:
“Rabbim! Onlar beni küçükken nasıl terbiye ettilerse;
Sen de onlara öylece merhamet et.”
Allah’ın Resulü buyuruyorlar;
“Kim validesini (ana-babasını) razı ederse şüphesiz Allah’ı razı etmiştir;
Kim de onları öfkelendirirse şüphesiz Allah’ı öfkelendirmiştir.”
Hayatımızın ‘kırmızıçizgileri…’ Aman ha! Öfkemizin, nefsimizin tuzağına düşmeyelim!
Hadis; “Kim ana-babasının yüzüne şefkat ve merhametle bakarsa,
Allah Teâlâ onun için makbul olan bir haccın sevabını yazar.”
Hadis, “Ana-babaya iyilik etmek ömrü çoğaltır,
Yalan konuşmak rızkı azaltır, dua ise kaza-kaderi geri çevirir.”
Hadis; “Babalarınıza iyilik edin ki, oğullarınız da size iyilik etsinler;
İffetli davranın ki, kadınlarınız da iffetli olsunlar.”
Geliniz, kendimizi ‘tartıya alalım’ Dahası mı, ‘kendimizle hesaplaşalım’
Hayat terazisi ne der, “ne ekerseniz onu biçersiniz!”
Sevgili Anne ve Babamıza ithaf ettiğimiz bir şiirimizde;
“Anne sesinde en gizemli şefkat
Kolları usulca sarar merhamet
Öğretir dudakları; "gönül sabret"
Sabırla, yüce dileğe selam et
Baba sesinde uhrevi bir beste
On üç makam dökülür bir nefeste
Sözler gül gibi açar; deste deste
Gül kokulu rayiha da kelam et”
Annemin gözyaşları yanaklarımda pınar
Sana, ‘bir of’ demeyi Cenâbı Allah kınar
Geceler hep hasrettir, uykuya kollarında;
‘Çocuktur gözlerinde’ sevgiyle hasret diner