Özel Eğitim ve Rehabilitasyon Merkezlerinin Amacı; Bakanlıkça belirlenmiş destek eğitim programları ile özel yöntem, personel ve araç-gereç kullanarak ilgileri, ihtiyaçları, yetenek ve yeterlilikleri doğrultusunda üst öğrenime, iş ve meslek alanlarına ve hayata hazırlanmalarını sağlamak.
Toplum içindeki rollerini gerçekleştiren, başkaları ile iyi ilişkiler kurabilen, iş birliği içinde çalışabilen ve çevresine uyum sağlayabilen üretici bir vatandaş olarak yetişmelerini sağlamak.
Dil-konuşma gelişim güçlüğü ile zihinsel, fiziksel, duyusal, sosyal, duygusal ve davranış problemleri olan özel eğitim gerektiren bireylerin engellilik hâlinin ortadan kaldırılmasını ya da etkilerinin en az seviyeye indirilerek yeteneklerinin en üst seviyeye çıkarılması ve topluma uyumlarının sağlanması, temel öz bakım becerilerinin ve bağımsız yaşam becerilerinin geliştirilmesini, sağlamak için eğitim çalışmaları yapmaktır.
Kısaca, Rehabilitasyon Merkezlerinin esas görevi eğitim vermektir. Ve bu eğitimi verirken güncel ve çağdaş yöntemleri kullanarak vermeleri ise arzu edilen yaklaşımdır.
Bu merkezlerin açılmasıyla engellilerin önündeki en büyük engel kalktı. Engelli vatandaşların daha güzel ve özel imkânlara kavuşması ise herkes tarafından takdir topladı...
Bu güzel imkânların sunulması aileleri de büyük bir külfetten kurtardı. Ancak her ne kadar denetim yapılsa da bazı rehabilitasyon merkezleri iyi niyeti suiistimal ediyor. Sırf servis ücreti almak için çok kısa mesafelerde bile servis konulduğu iddia ediliyor.
Ayrıca devam etmeyen ya da ayda 1 veya 2 kez gelenleri sürekli geliyor gösteren kurumların var olduğunun duyumu bile beni çok rahatsız ediyor. Denetim mutlaka yapılıyordur. Önemli olan denetimlerin ne sıklıkta yapıldığıdır. Bunun yanında denetimin itinayla yapılıp yapılmadığı da büyük bir soru işareti...
Çocuklarını rehabilitasyon merkezlerine gönderen aileler, bu merkezlerdeki uygulamalardan, eksikliklerden ve aksak işleyen düzenden şikayetçi. Engelli ailelerine göre; rehabilitasyon merkezlerindeki ders saatleri yetersiz, verilen raporlar sağlıklı değil, rehabilitasyon merkezlerindeki eğitimciler engelliler konusunda yeterli bilgiye sahip değil. Aileler, rehabilitasyon merkezlerinin ticarethaneye dönüştüğünü ve engelli çocuklara `para makinesi` gibi bakıldığını iddia ediyor.
İşini hakkıyla yapan kurumlar elbette vardır. İşini çok iyi yapan rehabilitasyon merkezlerinin çok olması işin sevindirici yanı. Kısmi eksikliklerin olması doğaldır. Süreç içerisinde bu giderilir. Ancak vicdan sahibi olmayan ve sırf ticari amaç ile açılan merkezlerin var olduğu da bilinen bir gerçektir...
Bu yazı neden mi yazıldı?…
Önceki gün özel bir rehabilitasyon merkezinden duyulan çığlık sesi üzerine duyarlı bir vatandaş olayın ne olduğunu öğrenmek için baktığında görevli birinin bir özürlü öğrenciyi tartakladığını görür. Görevliyi uyarıp bu yaptığının doğru olmadığını söylediğinde görevli, o duyarlı vatandaşa, “benim çocuğum, seni ilgilendirmez kendi işine bak” diye cevap verir. Vatandaş bunun üzerine, İl Milli Eğitim Müdürlüğünü durumu bildirmek için arar. Telefona bakan ve yetkili olduğunu ifade eden sözde idareci de vatandaşa, “Sizin iftira atmadığınızı, doğru olup olmadığını nerden bileyim” cevabı verir. Sözün bittiği yerdir aslında… Bu noktada işin ehli denetimcilerin itinayla işlerine sarılması tek temennimiz.
Vicdan sahibi, işinin ehli yöneticileriyle buluşmuş ve sorunları çözülmeye başlamış bir kentte yaşayabilmek dileğiyle…
