BAHAR KOKULU
Bedrettin Keleştimur
Bahar kokulu içli sözler söyle
Her sözünde seher yelleri essin
Güven aşıla öyle veya böyle
Bir terzi hüneri yüreği diksin!
Zarif dantel misali işle sözü!
BAHARA VURGUN
Fani’den kaçar şu can, bahara vurgun
Karanlık çığlık çığlığa, şafağa sürgün!
Aydınlık ister gönlüm; güneş dolusu
Suya vurgun efkârım, yüreğim yorgun
BAHARI SOLUKLA
Baharı solukla, bir derin nefes
Gök mavisi, sonsuzluğa tebessüm
Vadiler, ılgıt ılgıt serin nefes
Göğsüme çarpar, coşkulu tebessüm
Baharı solukla, bir engin ufuk
Gözlerim dalar gider hülyalara
Günü ışıl ışıl müjdeler şafak
Kâinatta pırıl pırıl tebessüm
MEVSİM BAHAR OLUNCA
Mevsim bahar olunca gel diyorsun
Sensiz hayat kuru bir dal diyorsun
Gönül fermanını yağmurlara yaz
Hasretle kapısını çal diyorsun
Göçmen kuşlar dağ, tepe aşar gelir
Irmaklar, vadilerden taşar gelir
Hayalim, umutlarım koşar gelir
Ayrılık şarkısını çal diyorsun
Bekledim, güneşin doğduğu yerde
Sevdanın, hicabın olduğu yerde
Dermanın, yüreğin yandığı yerde
Feleğin kapısını çal diyorsun
BAHAR
Baharı gönlümüzde yaşatalım!
Kader yastığı içli teşbihimiz
Kasvet, kuruyan dalları atalım!
Mevla’dır, hakka giden sahibimiz
BAHAR DALINDA DONDU...
Nisan ayı; kara, tipiye döndü
Çiçek açtı, bahar dalında dondu
Gün değişti, arı yabana kondu
Gönle çoraklık çökmüş, yaş vermiyor
O GÜNLER
“Nerede eski dostlar, eski günler”
Misk gibi kelâm kokardı, o günler!
Şiirin ahengiyle uyanırdı/ Her mevsim, ‘bahar kokardı’ o günler
BAHARA ÖZLEM
Ilık ılık esen rüzgârın
Nağmesinde çoban kavalı
Yankısı suların buğusunda
Sanki toprak soluklanır
Soluklanır cemreler düşünce
Kanat çırpar süzülür
Gözlerim dolu dolu
Kuş yağmurunda doluklanır
Toprağın dokusuna
Yağmur taneleri dökülür
Dokundukça, silkeler tomurcuğu
Lale, sümbül çiçek olur açılır
Bayramlık giyinmiş dal, budak
Bir kilim deseninde her yer
Gönül ufka muhabbet besler
Ufuk, gök kubbeye odaklanır
Sadağında böğrü delen ok
Tan yerinden açılır yarası
Günahımız nasıl merhem olur
Bahar gelse de, tebessüm soluklanır
BAHAR BİR ÇİÇEK GİBİ
Kâinat bir ağaç gibi
Âdem, kâinatın soy ağacı
Ağaç bir çekirdek gibi
Çekirdek, varlığın hülasası
Cennet, bir bahar gibi
Bahar, Hak’tan rahmet muştusu
Bahar, bir çiçek gibi
Çiçek, vuslatın nur perdesi…
DALINDAN KOPAR
Al yaprağı eline, rengine bak
Yeşili bahar, sarısı güz kokar
Üşüyen güneşi dalından kopar
Yıldızlarla birlikte göğsüne tak...
GÜL DALINA KÜSMÜŞ
Nerde o eski baharlar, paharlar
İçimdeki yangına ses vermiyor
Birlikte nefeslenirdi seherler
Gül dalına küsmüş neşe vermiyor
ÇİÇEKTEN ÇELENGİ…
Her mevsimin bir rengi, bir yüzü var
İlkbaharın, “çiçekten çelengi” var
İnsanın, “dirilişe özlemi” var
Özlemini, “kalbine çizen” bulur.
