BOMBALAR PATLAR
Bedrettin KELEŞTİMUR
Gazze’de, Lübnan’da bombalar patlar
Çocuk, kadın, masum ölüme atlar!
Beyaz gül, kırmızı gül, solmaya durmuş
Belâ, insanlığın başında urmuş
Fitne yürür, dört bir yanımızda
Güzellik kalmadı anımızda!
Aynı gemide, masumu, zalimi…
Ariflere sor, deryada âlimi!
Yirmi birinci asır, küstahlaşmış…
Fesat, öfke, yeryüzünü paylaşmış
“Cehennem yakıtı, insanla, taştır!”
Zehirle ifrit, ne melun bir aştır!
En zor anda çağrımız, sağduyuya
Sağduyu, mazlumların huyu ya!
Ne mavi, ne gri, renkler körleşmiş
Kalpler taştan daha katı taşlaşmış!
İmanım hey! Kalpler bir vurmadıkça
Şehadetle kıyamda durmadıkça!
Durmaz düşmanın hilesi, kan döker!
Tuzağı, tuzakla kerpeten söker!
Hamza duruşlu kahramanlar nerde?
İmanla ihlası gül kokar serde!
BU COĞRAFYAYA
Bu coğrafyaya vatan; vatandaş ol
Şahadete erenlerle yandaş ol
Tevazu kanatlarını indir
Sabırla, kızıl öfkeleri dindir
Bu ülkeye sadakatsiz geçilmez
İfsata düşenle, yollar geçilmez
Tartıya al kendini, haddini bil
Hakk'a verdiğin sözü; andını bil
HAVA KİRLİ
Hava kirli, sıva kirli, tava kirli
Helal-Haram birbirine karışmış
İkiyüzlü/ riyakâr yüzler kirli
Nefsin, hevesin peşinde yarışmış
Kalplere dokunmayan sözler kirli
Şan, şöhret, makam yolunda ayrışmış
Ahde vefasız kalan izler kirli
MİZAHIN İÇİNDE
Mizahın içinde bir büyük, ‘ah’ var.
‘Ah’a dokunan şu gönülde, ‘Şah’ var
Oyundur dünya; iyisi, kötüsü…
Sabrın, ikram şükranında ‘agâh’ var
GÖNÜLDEN IRAK
Gözlerinden ırak, gönülden ırak
Ne olur, sevdasız yolları bırak
Mehtapsız gecelerde kürek çekmek
Karanlığa akan yolları bırak
Vefalı dost, gözleri çakmak çakmak
Sana dost olmayan yolları bırak
MAZİM
Maziye dokunsan ağlayacak!
İnkâr eden, top atan, güller atan
Mazim, ayağa kalk ihtişamıyla
Konuş, yaramı bağlayacak dille!
Yüzüstü bırakma; kederi, gamıyla
Asra yürünmeli şanlı maziyle
İNSANIM BEN
İnsanım ben, yüreğimin sesinde!
Doğduğum gibi yaşamak isterim
Hayır, hayır; nefsimin pençesinde
Günahlardan kurtulmak isterim
Saf, duru, temiz, berrak su sesinde
Hayata özgürce akmak isterim
Ak, mavi, yeşil renklerin hasında;
Gülistan şehrini görmek isterim
YILDIZSIZ ASIRLAR
Yıldızları elimizden aldılar
Geceleri karanlığa gömdüler
Yıldızsız asırlar, yalnız kaldılar
İrfan ehlini bırakıp döndüler
Yok mudur, sorusu suali olan?
Sırtında kamburu, vebali olan,
Yüreğinde yangın, hamalı olan,
Dertliler mi, Kaf Dağı’na döndüler
ESKİ- YENİDÜNYA
Eski dünya, huzuru çimlendirmekte
Yenidünya, mazlumu çiğnettirmekte!
GÖNÜL OLANIN
Fırçası gönül olanın tuvali
Sevgi ilmeğinde boyar âlemi
ŞİİR SÖZÜNDE
Şiir sözünde; hikmet var, ihsan var
Sessiz çığlığın ruhunda, insan var
Sesin mana elbisesi, lisan var
His deryası, düşünce pınarında
Akar gideriz fenadan bekaya
Ağaç gibi, “kökü mazide ati”
Şiir gibi gönüllerde, yasan var!
ŞİİRE SANATA SUSADIM
Şiire sanata susadım beyler
İlham rüzgârları eşsin dilerim
Yürekten yüreğe söz konsun beyler
Hazar’a köprüler konsun dilerim
Şairler, bilgeler geçsin dilerim
GAFİLLER
Karanlığa kürek çeken gafiller
Fitne tohumları eken mahfiller
Bedri, körler ülkesine döndük!
İnsanıyla dertlenmeyen sefiller
