ÇOCUK KİTAPLARI HAFTASI
Bedrettin KELEŞTİMUR
Kasım Ayının ikinci Pazartesi başlayan hafta, “Dünya Çocuk Kitapları Haftası…”
Rahmetli Ahmet Kabaklı, “Ben annemin ninnileri, masalları ile büyüdüm!” derlerdi.
Anne ve Baba her biri çocukları için sözlü ve özlü kitaptır.
Bizlerde rahmetli babamızdan, ‘öz güvenimizi artıran nice masallar dinledik’
Çocukluk yıllarım gözlerimin önüne gelir. Yetiştiğimiz aile ortamı en mualla bir okuldu, diyebilirim.
Evimizdeki, ‘akşam sohbetleri’ özellikle de, ‘sofradaki sohbetler’ bizlere yönelik bir nevi, ‘hayat dersi’ gibiydi! Aile bireyleri arasında ki bakışlarda, ‘erdemlikleri hülasa eden’ elektrik akımı vardı. Her birimizi derinden etkiliyordu. Bir âlim kişi şöyle der, “insan bir yolcudur. Çocukluktan gençliğe, gençlikten ihtiyarlığa, ihtiyarlıktan kabre, kabirden haşre, haşirden ebede kadar yolculuğu devam eder.”
Allah Resulü (sav.), “Evlat kokusu, cennet kokusudur!”
İnsan, yaratılanların en şereflisidir. Çocuklarımız, saf, duru, berrak, ışıl ışıl geleceğe akan nehrimiz…
Dostoyevski, “Çocuklarla geçen vakit ruhu iyileştirir!”
Çocuklar, anne ve babalar için birer güvendir, yüce Yaratıcının emanetidir. Emaneti korumakla mükellefiz!
O sebepledir ki, “öğretmenlerin daha mütedeyyin, daha olgun, daha tevazu sahibi, daha münevver tarafı ağır basar!”
İbni Sina, “Çocukta ruh ve beden eğitimi ve gelişimi beraber yürütülmelidir!”
Çocuklarla birlikte, ‘çocukluğumuzu yaşayalım’ Bu ne anlama gelir, “çocukla çocuk olalım!”
Mahatma Gandhi, “Eğer bu dünyada gerçek barışı öğreteceksek ve eğer savaşa karşı gerçek bir savaş vereceksek, işe önce çocuklarla başlamamız gerekmektedir!”
Harput’ta çocuk için ne derler, “adam ufağı…”
Çocuk anne ve babadan, yetişkinlerden, aile okulundan neleri öğrenecektir?
“Sabrı, Sağlığı, Esenliği, Fedakârlığı, Öz güveni, Morali, Adaleti, Hakkaniyeti!”
Bir kelime ile özetlersek, “Erdemli İnsan Olmayı…”
Eğitimciler sürekli ifade ederler; “anne ve babalar çocukları için rol modelidir!”
Einstein farklı bir tespitte bulunur, “Çocuklarınızın zeki olmasını istiyorsanız onlara peri masalları okuyun. Eğer daha da zeki olmalarını istiyorsanız, daha da çok peri masalı okuyun.”
Bizim kültürümüzde de en fazla, “masallar ve efsaneler” yer alır.
Masallar ve Efsanelerde, ‘bu milletin motifleri’ yer alır.
Çocuklar mutlu ve huzurlu ise şüphesiz ki, ‘aile de mutlu ve huzurludur.’
Bizde özellikle, “23 Nisan Çocuk Bayramıdır!”
Bu bayram evrensel bir bayrama dönüşmüştür!
Çocuk gözüyle, çocuk nazarıyla, “barışı kucaklayan bir bayramdır; 23 Nisan…”
Her şeyden önce, ‘çocuklarımıza ihtimam göstereceğiz’
O ihtimam da, “sevgi, saygı, şefkat, merhamet hisleri…” dopdolu olmalıdır.
Kur’an ne buyuruyor, “Oku!”
Okumak bir emirdir… Bilgiye yönelmek bir emirdir… İnfak (yardımlaşma) bir emirdir.
Özetle, “iyilikler” hayatı yaşanır hale getiren davranışlar!
ÇOCUK
Çocuğa ecdat, “adam ufağı” der
“Olacak- kader” neslim, geleceğim
Bizler çocuğa, “gönül şafağı” der
Aydınlık olsun, neslim, geleceğim der
Çocuk hayat, umut, neşe, gül endam
Seninle sürecek ömür, serencam
ÇOCUKTUM
Çocuktum, ninem ninniler söylerdi
Masallar kahramanı ben olurdum
Kır atıma biner dağlar aşardım
İhtiyar konaklar, o ne köylerdi
Düğünler, dernekler, halaylar, törem
Bir coşku nehri kabından taşardım
ÇOCUK
Çocuk bakışların ömrü süzüyor
Yürek atışların vatan yazıyor
Ananın ak sütünde rahmet aşkı,
Gönül bahçelerinde geziyor
ÇOCUKLAR AĞLARSA
Çocuklar ağlarsa bulutlar ağlar
Enkaz altında kalan nice çağlar
Söyle maziye, bağımı kim bağlar
Bir kördüğüm ki, yüreğim dağlar
Çağlar, çağalar geleceğim ağlar
ÇOCUKLAR AĞLARMIŞ
Çocuklar ağlarmış, hasret çığlığı
Ne top, ne oyuncak; sevgi açlığı
Anne kadar, baba kadar kolları;
Sarmaz şefkatin verdiği hisliyi…
ÇOCUKLAR AĞLARMIŞ
Çocuklar belki halimize ağlarmış!
Acıları, gözyaşıyla dağlarmış
Çocuk çığlığında dualar saklı
Kalbi sükûnla Rabbe el bağlarmış
ÇOCUK NEFESİNDE
Çocuk nefesinde cennet kokusu
Şehit çocuklarda reyhan kokusu
Ey sabi! Ey merhamet! İmtihanım,
Sen de ruhuma siner; sulh kokusu
Senin karşında melekler el bağlarmış!
ÇOCUK VE ANNE
Düşer annesi çocuğunun peşinde
Çocukla, çocuk olunurmuş meğer!
Annenin derdi, çocuğun aşında
Çocukla her gün, ‘dünya doğar’ meğer
İhtiyarla çocuk birbirine dost
Her haneye değer katarmış meğer!
ÇOCUK SENİNLE
Çocuk seninle, geçmişime döndüm!
En saf duygularla içime döndüm
Merhamet kokan uhrevi sesinde
Mevlana gibi nakışıma döndüm!
Çocuk seninle nakışıma döndüm
ÇOCUK NE BİLİR?
Bakar çocuk; anne-baba eline
Ne aldın diye hükmeder diline
Yürek yangını, “YOK” diyen yüzlerde!
Masum ne bilir, gam düşer beline
Çocuk gönlüne girmeyi dilerim
Tebessümle gözyaşını silerim
ÇOCUK
Çocuk, hayat seninle nasıl geçecek?
Ot rüzgâra esir, estiği yönde eğilir
Sende şuur, fırtına seninle esecek
Çocuk yangına vesile, kıvılcım sevilir
ÇOCUKLAR GİBİ
Bizde şendik çocuklar gibi habersiz
Dünyanın binbir türlü mihnetinden
Ne gam bilir, ne kederden habersiz
Fark etmezdik dünyayı cennetinden
ÇOCUK…
Çocuk, masum yüreği sevgi ister
O sevgide, geleceğimiz kokar
Gözyaşım, sevgiyi hasrete döker
Hasretim, bahar muştusu kadar sıcak…
Çocuk, ılık rüzgârlar ister doyasıya
Bahar sevincinde masmavi sular!
