DEĞİŞMEK (DÖRTLÜKLER)
Bedrettin KELEŞTİMUR
DEĞİŞİM
Ezberleri bozacak değişime,
Fedakarane vefalı dost ister
Yüreğini serecek erişime
Sadıkâne vuslat yolcusu ister
Nerede Yunusların gönül dili?
Safiyane bir duruş, ihlas ister
Hayata dokunmayan karışıma,
Ârifane sağduyu çağrısı ister
DEĞİŞMEYEN TAASSUP
Babanın mirasını kendi varisleri yer
Siyaset ikbalini ilham perileri yer
Bir devri daim dünya sahneler değişmekte
Değişmeyen taassup, kendi kendisini yer
DEĞİŞMEK
Hayır iste, nimet akıbete delil
Değişmek, doğru yolda sana vekil
Erdemli insanla, toplum yükselir
Ruhunu besleyen vicdanla akıl
Bedri, kalmasın önünde bir çakıl
DEĞİŞTİ
Değişti, dünyanın hali değişti!
Rengi, çizgisi, deseni değişti…
Sözü, sohbeti, manası, halveti;
Değişti; arzın, gidişi değişti!
DİK DUR
Dik dur, eğilme
Sözün söyle ercesine
Kahramanlar, ‘yalnız kurttur’
Hak birdir, sevda bizim yolumuz
Yol çetin, aşılmaz olsa da;
Dağları delecek feryadın olsun!
Çileye tebessüm eder, geçeriz
“Zayıf bizim gönlümüzde güçlüdür”
Ezcümle, Yâ Hâk deiz
DİNLE EY CAN
Dinle ey can, dışındaki âlemi
Bak gör, nasıl inler gönül kalemi!
Sükûtunla çığlıkları emzirir
Huzur verir, kâmil insan kelâmı
Dinlemeyen de, ‘anlama özürlü’
İnsana zarardır, ‘yarım okurlu’
Sanır, kendinden gayrisi kusurlu
Vicdanlara tesir etmez kelâmı!
Dinlemek, can kulağıyla dinlemek
Sabrı, sükûtu, çileyi dinlemek
Hayra duçar, akıbeti dinlemek
Canlara müştak tevazu kelâmı
DEĞİŞMEZ Mİ?
Hangi rengine baksan dünyanın
Ne alı, ne yeşili, ne de moru
Toprak kokar havası da, suyu da;
Beynimi kemirir garip bir soru?
Değişmez mi meşrebi de, huyu da!
ÇORAKLAŞAN GÖNÜL
Bütün sinirleri alınmış,
Bütün değerleri çalınmış,
Köklerinden koparılmış…
Bir garabet!
Kendi içinde zafiyet,
Yaşam eserleri ölmüş;
Çoraklaşan gönül
Veya çoraklaşan toprak misali
ÇÖLLEŞEN GÖNLÜMÜZ
Toprak gibi gönüllerde çölleşir
Aşksız dünya harap, gönüller harap
Toprak rahmet bekler, bereket için
Gönülsüz gözlere düşermiş serap
Düşlerim, dağlar ötesi düşlerim
Düşerse yerlere yanar ağlarım
ÇÖZMEYE GELDİM
Ey gönül bil çözmeye geldim seni
Yaratan ne güzel çizmiş deseni
Sözler usül usul anlatır seni
Fikir ilmeği dokur nesirlere
DEĞİŞTİ
Ülkemin rengi, boyası değişti!
Göç dalga dalga yüreksize konak!
Örfüm, âdetim, töresi değişti!
Ey ülkem, ‘vefasıza’ tutma çanak
Vefa; topraktır, vatandır, bayraktır
Aynı hisleri paylaşan millettir
SEHER VAKTİ TEFEKKÜRÜ
Kâh seher vaktinin esintisi
Kâh akşam vaktinin yorgunluğu
Bir minval etrafında döner zaman
Kâh zamanın sükûta erişi
Kâh için için çağlayışı
Bitişi vahy alan arının balın
Hâlimize bakarak meleğin ağlayışı
İçindeyiz meçhule giden yolun
YAĞMURLA GELEN
Yağmurla gelen sonbahar coşkusu
Serin rüzgârların ince nağmesi,
Bu toprağın vatan kokan türküsü,
Buram buram aşktır, bir büyük sevda...
Deli gönül derler, sevda adına...
Çorak gönüllere rahmet muştusu
KÖRDÜĞÜMLER
Eskisi gibi artık çağlamıyor
His yağmuru altında ağlamıyor
Çağrılarım, ağrılı yüreklerde
Sancılar, iki gönlü bağlamıyor
Neden, niçin bütün bu kördüğümler
Bir türlü çözülmüyor, çözülmüyor
ÜŞÜYORUM…
Üşüyorum bu şehirde artık ben
Suallerim bana geri dönüyor
Sönüyor lambaları sokakların
Perdeler çekilmiş, titrer yalnızlık
Sıkıntılara uyanıyor yüreğim
Yorgunluğu üzerinde nefesler
Sessizce anıları solumakta.
İnşallah- sarsar meleksi sesler
Düşler yağmuru, gönlümü ıslatır
ELÂZIĞ ŞEHRİNİN…
Elâzığ Şehrinin nobeli,
Yürek üstüne yazılır
Çarpan yürekte, hak eli,
Sevda üstüne yazılır
Sevdası, ikliminden belli,
Tuğra üstüne yazılır
BUGÜN ŞİİR AKŞAMI
Bugün şiir akşamı, düğünümüz!
Mahzun edalı, her zaman günümüz
Şiir; sestir, nefestir, süheyladır
Ne mecnun, ne şirin, ne de leylâdır!
Aşkın çilesidir, vaveyladır
Hak yoluna dizin dizin akar
Sanma, bu sevda gayri yola sapar
Öyle yangın ki, içten içe yakar
Mısralar, gözyaşı gibi evladır
FİRAVUN’UN DÜNYASINDA
Firavun ’un, Nemrut’un dünyasında
Hayat duvarlarını sarsan inkâr!
Âdem, soğuk terlerle ihlâsında
Ey can, ölüm mü mazluma lütufkâr?
Kalmamışsa bir toplumda nefis, âr!
Kan, gözyaşı okunur, künyesinde
KAN İZLERİ
Seher vakti bülbüller ötmez oldu
Gazze’de gül üstünde kan izleri
Anneler ah çeker, döver dizleri
Zalim dünya akdini tutmaz oldu
Yalan dillerde savrulur sözleri
Savrulan yalanı kovar gözleri!
Kir, pas içinde bilgi tütmez oldu
Doğrular çiğnendi yerle bir oldu
DERTLİLERİN BAŞIYIM
Dertlerin sesi, mertlerin yoldaşıyım
Ben bir garip çilenin adaşıyım!
Ufuklara dalan gözün kaşıyım!
Taşlar var, gül kokar siner içime
Gariplerin, dertlilerin başıyım
DEĞİŞTİM
Değiştim, nefsime hâkim olarak
İzzet ve ikram sahibi olarak
Demeli, yürekten gelen bir sesle;
Marifet sırrına vakıf olarak
İçi ve dışıyla, "Akif" olarak
DEĞİŞMEK…
Değişmek, asrın şuuruna varmak!
Kur'an'ın asıl ilhamına ermek
Gönlünü, yaşam iklimine sermek
Değişmek, çürümek, kokuşmak değil
BİLİR MİSİN?
Bilir misin, Halep'e ağıt yaktım
Menbiç'te, Belek Gazi şâhadeti
Dokuz asır aynı şuurla aktım
Süleyman Şahla vatan emaneti
Suriye'ye gönül gözüyle baktı
ŞARKI
Maziye yakışır hüzzam bir şarkı
Seher bülbülleri dinlesin şarkı…
Bizim şarkımız, canlara armağan
O nefesle titretsin Garb’ı, Şark’ı
Dünya gamını söyletir her şarkı
GÜLE GÜLE
Güle güle uğurlar olsun, Ey zaman
Sinmesin üstüme hüzün boyası
Dilerim sadece Rabbimden, aman!
Çalınadursun huzurun mayası
AKŞAM
Akşam, güneş battı, vakit soğudu
Gün, yorgunluğunu üstünden attı
Karanlıkta, sokaklar daha mahzun
Kaldırımlar, nefes nefese solur
Üç-beş insan, karanlığı adımlar
Adımlar, karanlığın öksüzleri!
