DERDİ OLURMUŞ...
Bedrettin KELEŞTİMUR
Büyük dağın büyük derdi olurmuş
Lokman Hekim derde deva bulurmuş
Vicdan sızlar, sızısı göl olurmuş
Sevda siler gözyaşını Hazar'ın…
BÜTÜN ŞUURUN
Elif- Lâm, bütün şuurun; Mim, dergâhın olsun
İstikbale olacak köprün; güçlü halin olsun
Tahammül sabır taşı, şükür nimetin başı
Sırrını ruhuna taşıyan berzahın olsun!
BU MEYDAN ER MEYDANI
Bu meydan er meydanı güreş bilen gelsin
Canlara ser meydanı divan duracak gelsin
Galibi yok bu davanın hep hicran yüklüdür
Civanlara ter meydanı alperen olan gelsin
ÜÇ NESİL BIR ARADA
Üç nesil bir arada hoş oluruz
Geçen ömre bakar sarhoş oluruz
Baharı, yazı, güzü bir arada;
Ahir zaman bize mayhoş oluruz
AFETİN OLUR
Zamana ve mevkiine gösterilen iltifat,
Gün gelir, afetin olur.
GÖNÜL MAKAMLARI...
Sanma gönül makamları viranedir
Dünyalar, ondaki ‘alem..’ divanedir
Âşıkta kâinat, bir ırmak misali;
Cemali görmeyen gözler bigânedir…
EBEMKUŞAĞI
Bir renk cümbüşüdür ebemkuşağı
Bir çeşni makamdır, dil de uşağı
Söyler Anadolu’m tiz ıslıklarda;
Rüzgâr bulut taşır, rahmettir ağı…
NİYE NEFRET
Şaşarım insana, nefret edene!
Sevgi husumete niye dönüşür?
Lütufla gönlünü nedret edene,
İhlasla nazar, nusrete dönüşür
AĞINLIYIM
Ağın, ak toprakların civan yurdu
Şairler, yazarları divan durdu
Bağdat Fatihi, ‘Genç Osman’ nesli…
Hamiyetli yüreğiyle soruldu
Ağınlıyım, durağında Konaklı;
Sağduyu limanım, vatan imanım!
Ağındadır; sesim, soluğum, anım
SABIR
(Akrostiş Şiir)
Sabırla imtihanmış meğer hayat
Azimle işe koyulmada niyet
Bildim, dualarda saklı hamiyet!
Ilgıt ılgıt esen rüzgârda safiyet
Rabbim, sabırla vermiş afiyet
MEĞER HAYAT
Meğer hayat uzun bir yol değilmiş
Yazık ki, makam önünde eğilmiş!
Sermaye; ahlak, adalet, iyilik
Olmayınca ihlas, herşey dağılmış
BOZKIRDA
Bozkırda ufuklar kızıla çalar
Kıratım rüzgâr gibi menzile dalar
Derin vadilere kayar gözlerim
Kim bilir nice avlaklarla doludur!
Kurşuni kayalardan süzülür kartal!
NEYLER
Neyler, hak sevdiği kuluna rahmet
Eyler, ruhuna Fatihalar murat
Yasinler okunur içten gelerek
“Lebbeyk, Allahümme Lebbeyk” der, diller
Esrarını korur her zaman dünya
Rüzgâr es… Rahmet dolu nazarlarla
CİP KÖYÜ
Cip, Kuzova ’ya açılan pencere
Akıyor içinden tatlı bir dere
Buğday kokar toprak, gül kokar yaprak,
Işıklar yayılmış ovaya sere serpe
Burada güneye/ huzura bakar bahçeler!
FIRAT’TA HOYRAT
Fırat’ta hoyrat, gürül gürül akar
Yüzler, gönüller hep doğaya bakar
Asırların kervanı sanki yürür
Bu aşk Türkiye’yi taşır, Harput’a
KAPTANSIZ GEMİ BATAR,
Başıboş bırakılmış sürüye dalıp gitme
Kaptansız gemi batar, sakın aldanıp gitme
Bizi korkutan körlük, göz değil, gönül körlüğü;
Bulunduğun yeri gör, fazla ileri gitme!
YAR OLMAYANLAR
Aklı kendisine yâr olmayanlar
Başkalarına nasıl yâr olsun ki
Kendi gönlünce huzur bulmayanlar;
Başkalarına nasıl huzur versin ki?
