Bedrettin KELEŞTEMUR / GÜZEL TÜRKÇEM

GÜZEL TÜRKÇEM

Bedrettin KELEŞTİMUR

TÜRKÇE SES BAYRAĞIM

On üç Mayıs bin iki yüz yetmiş yedi

Bir gür ses yükselecek, Karaman’dan

Türk Diline sahip çıkan yürekler;

“Türkçe bayrağımdır, dalgalanacak!”

O bayrak; fetih dilim, gönül dilim

Karamanoğlu Mehmet Beyi yâd eder

Türkçe duyan gönüllere selâm eder

VERSİN OMUZ OMUZA

Versin omuz omuza, dağ yürüsün

Ersin muradına Türk, çağ yürüsün

Divan durdu binler yıl, ses bayrağım

Yarsın sen, yar; hilale bağ yürüsün

Bahara nişan düşen, su yürüsün

Bitsin zeval vakti, kemal yürüsün

Bulut bulut ağlasın yıldırımlar

Turan menzilinde, âlem yürüsün

Muhtaç olduğum kan, kudret yürüsün

Yakar Huda’dan ki, nusret yürüsün

Âmin der yürekler hep bir ağızdan

Zafer alaylı meydanlar yürüsün

Dilim Yunus, elim Sinan yürüsün

Fetihlerin ruhu iman yürüsün

Adil yüzlü, kerim sözlü bey hey!

Çağlara yeniden, ferman yürüsün!

TURAN ÜLKESİ

Tevhit nuruyla Turan Ülkesi

Boyası, İslâm’ın Kur’an boyası

Gözlerim, gündüz-gece ufukları;

Kızaran aslında, asrın mayası!

Hilale vurgundur, gönlün sefası

TÜRK ASRINA

Bir nesil geliyor, sessiz sedasız

Yirmi birinci asra, Türk Asrına;

Ufka, dolunayın doğuşuna bak;

Sağduyu yürüyor, vuslat yolunda

Yürekten yüreğe muştular bizi

Karanlığın çekilmesi yakındır

Gönül kanat çırpar, Türk Asrına

TÜRK DÜNYASININ GÖNÜL ŞEHRİ

Derler, ‘Elâzığ bir çanak içinde’

Sevdası, Uluğ Türkistan içinde

Çanak tutar eller gülzar içinde

Türküler, gönlümü verdiğim şehir!

VATAN

Vatan, tan yerinin kızıllığında

Sarar beni gurup düşünceleri!

Doğuşunda müjdeler, batışında;

Bütün düşlerim, feryadın ağında!

Göz nurundan ayırmam goncaları

Vatan, cümle hecelerin özünde

VATANDA BERAT

Dualar, âminler vatanda berat

Çiçekler, sümbüller ruhumda nebat

Sensiz neyleyeyim ben dünyaları;

Yarab! Eyle daracık dünyama sebat

VATAN SEVGİSİ

Vatan sevgisi aşk, ihlas, imandır

Bayrağımın dalgalandığı limandır!

Gölgende daha hür, sedam daha gür

Zalime yaman, mazluma amandır

AHİ EVRAN

Biz Ahi Evranlıyız, Ocaklıyız!

Ta, Türk Yurdu Horasan’dan yolumuz…

Kök salmış gönüllere, bucaklıyız

Çarşı, pazarda ahlaktır yolumuz!

Ahilik der, ‘kardeş kardeşe yar olur’

Birlikte her yer, bahar; gülzar olur

Huzuru adımlar, bahtiyar olur!

TÜRK BİRLİĞİNDE

Aklım, fikrim, zikrim, Türk Birliğinde…

Ey hamiyetli insan, ayağa kalk

Rahmet bulutu aksın, dirliğinde…

Büyük ülkülerin bayrağıdır; halk!

İman, ihlas boyası varlığında…

TÜRKÇE'M

Türkçe, fütüvvet dilim, ses bayrağım

Dalgalan gönüllerde, beş kıtada

Türkçeyle asra kucak açacağım

Türkçeyi öğren, doğuda batıda

Bu dille, cihanla barışacağım

TURAN NEDIR

Gel, yedi iklime sor; Turan nedir?

Turnalar bilir, dağlar ötesini

Kızılelma derken, titrer yüreğim

Yürek sesidir, Malazgirt'te başlar

TURAN YOLU

Ha Turan demişiz, ha Kızılelma

Gün seninle doğsun, seninle batsın

Uygarlık yoludur bu, geri kalma

Hakkı haykır, kalplere huzur katsın

TÜRKİSTANDIR

Türkistan’dır, Türk’ün ata vatanı

Anlarım, Türk gibi değer katanı

Bilirim Çin’i, küstah tuzağını

Zulümle beslenen korkunç ağını

Kürşat gibi yiğitler gerek bize

Kahramanlar ancak getirir dize

TÜRKÜLERDEDİR COĞRAFYAM!

Türkülerin de bir dili vardır;

O dil, bizim ‘gönül dilimiz’

Türkülerinde bir coğrafyası vardır;

O coğrafya, bizim ‘gönül coğrafyamız…’

Ruhumuzdan yükselen sesle, Türkçeye, ‘fetih dili’ deriz!

O dilin ezgisinde, makamlarımız;

Dağa, taşa, toprağa, yola, köprüye,

Ve bütün hatıralarınıza, ‘nüfuz…’ eder!

Türküler, coğrafyanın ‘ses tapusudur’

“Yeşil Tuna” Fırat’la, Nil’le yoldaştır!

O nağmelerde, ‘Evlad-ı Fatihan Ruhu’

Türküler bizi söyler, bizi anlatır

Türkülerde, yürek aşkımız,

Türküler, bam telimizdir.

Türküler, kâh azığımız, kâh sırdaşımız!

Koca bir bulut kümesinde,

Hüznüm, sevincim, kederim akar!

Sımsıcak bir esintidir, rüzgârların dilinde;

İncecikten dökülür, ruhuma yürür nağmeleri…

Türküler; Zeybektir, Horondur, Halaydır, Bardır

Türküler; deyiştir, koşmadır, semahtır

Türküler; Baraktır, bozlaktır, hoyrattır, divandır, mugamdır

Türkülerde yaşarız; yol havasını, yayla havasını, gurbet havasını!

Türküler ‘dünyamızdır…’

Türküler kâh ninni olurlar, kâh ağıt!

Türküler, hayatın duygu vadisidir

Türküler, gökkuşağımız!

TÜRKİYE’M

Zaferlerin anası, Malazgirt sendedir!

Yedi iklimin boyun eğdiği, Çanakkale sendedir

Nefsimin ötesindedir, bütün duygularım

His dalgaları içinde, bütün kasırgalar boyun eğmekte…

Hüzünle el açar Mevla’ya, dualar döner Lahavle ’ye…

Aman diler merhamet!

Bedri, Galu Belâ’dan bugüne verdiğin,

Her söze selâm et

Acılar hafızamdan silinmez!

Bu acı, asırlar geçse de dinmez!

Biz bir milletiz; kederde, sevinçte

Türk Yurdu, Karabağ; özümde, güvençte

Karabağ, karalarını atacak!

Yaralarını birlikte saracak

Andımızdır, Karabağ hür kalacak…

UYANSIN DILLER

Türkistan'da, Gazze'de İsmailler

İhlâsla, kurbana dokunan güller

Güller, gözyaşıyla toprağa düşsün

Kelime-i Tevhitle boyansın diller

Masum, mazlum, mahzun yürekler ağlar

Kızıl kıyametin koptuğu çağlar,

Hani, nerede saf durulan bağlar?

Bağları, tevhitle uyansın diller!

TÜRKİYE RUHUMUN BÜTÜN EZBERİ

Aşığım tarihin kutlu yoluna

Hafızamın yüklü sandığı mazim

Lokman nasihati anlat oğluna