İLİM SAHİBİ
Bedrettin KELEŞTİMUR
İlim sahibi, hem maruf olmalı
Hem nahif, zarif ve de kibar olmalı
"İlmel yakin, hak ’kal yakin” olmalı
Marifet, yol üstünde iz bırakır
Âleme ışık tutan eser bırakır
HER MEVSİMİN
Her mevsimin bir manası, cilvesi
Her insanın fıtratında hevesi
Yeşil, sarı, kırmızı çelengi;
Nişanında, dört mevsimin havası
Buğday başağında büyür davası...
Ekmeği böl, üleş; toprağı bölme
TAŞ KESİLİR
Göğe yükselen başlar
Kirlenirse, taş kesilir!
Terk-i diyar edilen sevgi,
Hasrete, nakkaş kesilir
SABIR
Sabır, bizim için en büyük cihat
Şiirle, kıyamda duruşa davet
Gayretimiz, yaraya merhem olmak
Şiirde, İlham kaynağı nihayet,
Vuslat şarkısında bütün sözümüz
BEN ELÂZIĞ’IM
Ben Elâzığ’ım, sekiz köşeli şapkam!
Özlemlerim, bir bir ortaya dökem
“Yiğitlik, mertlik, cesaret, doğruluk…”
Dürüstlük ruhumda, ecdada bağlılık
Çalışmak gayretle, ‘bilgeler yolu’
Hak yolunda sevdamız ulu
Elâzığ, ‘vefa bayrağı’ dalgalı
Yoktur içinde, ‘kibirle edalı…’
OCAK YARALI
İnsan ucuzladı, hayat pahalı
Garip dünyanın başladı zevali
Ayakaltında; mazlumu, zayıfı
O mahzun gözlerde kimler davalı?
Sevginin tükendiği, ocak yaralı!
GÖZÜNDEKİ YAŞ
Gözündeki yaş, kalbi çimlendirir
Özündeki aşk, aklı dinlendirir
İnsan ol, edeple bak; ‘cihân mutlu’
Huzur; canı, cananı canlandırır
İKİLİK AZAPTIR
Birlik haktır, eliftir, yüceliktir
İkilik, ruha azap cüceliktir
Birlikten güç doğar, hayat doğar
İnsan olmaya murat, haceliktir
SABIR, MAZLUMUN DİRENİŞİ
Sabır, mazlumun sessiz direnişi!
Gönüller sükût eder çığlığına
Tarihin sükût ettiği yerdeyiz
Sözün, devranın döndüğü yerdeyiz
Perdenin her dem kalktığı yerdeyiz
Acılı, elemli pusulardasın!
SEVGİ DERTLERE HEKİM
“Dışı içine esir, içi dışına hâkim”
Korku vicdana tesir, sevgi illete hekim
Şiirden taşan nesir, mısralar asıl rakım
Payda da ortak kesir, ortak gayeye hâkim
Gölgeler mi bize sır, aynaya düşmüş resim
SİTEMKÂR
Sitemkârım, söz verip yapmayana!
İltifatım, hak yoldan sapmayana
Terk-i edep denir; yalana-dolana
Esip gürledikten sonra solana!
Mert, yiğit insan ararım âlemde;
Kalbine pervane olan, kâlemde
Ariflerin meclisinde kelâmın
Rüzgâr misali kalplere selâmın
MAĞRUR OLMA
Mağrur olma, evlat der; Lokman Hekim
Bil, başınla gökleri delemezsin
Teraziye alır, manevi bir çekim;
Kibir ile yarayı silemezsin!
Dört mevsim, dört ahenkte resim
O ahengi sevdasız çözemezsin
O efkârla manayı çözemezsin!
MÜSLÜMAN’IN VELİSİDİR
“Müslüman, Müslüman’ın velisidir”
Bu sevda, aşk yolunun delisidir
Gönlü irfan, marifet meclisidir
Her güzellik hakkın tecellisidir
Gönülden gönüle yoldur varana
OMUZLAR
Gün olur, kâinatı omuzlar
Gün olur, şehadeti omuzlar
Başlar, omuzlar üstünde;
Bir büyük vebali omuzlar
21 EKİM GÜNÜ KEMALİYE
“Siz kemale ermiş insanlarsınız!”
Gazi Atatürk’e adaş oldunuz!
Kemaliye, ufkuyla anlarsınız
Vatan sevgisiyle ihya (kardeş) oldunuz!
Sıla-ı Rahimle bir canlarsınız!
