Bedrettin KELEŞTEMUR


SÖZ EMANET

FİKİR BAHÇESİ


SÖZ EMANET

Bedrettin KELEŞTİMUR

Söz emanet, yalancılık ihanet!

İkiyüzlü münafıklara lanet

Anlamam, siyaset, tavsiye, şu, bu…

Sabır yayına dokunur sükûnet!

Bakarsın gözler kayar sağa sola

Ayaklar, vicdanla yürümez yola

Nasıl girmiş fitne, fesat kol kola

Cihangirane bir duruş metanet!

 

SÖZ VERDİN

Söz verdin, büyük umutla bekledim

Ha bugün, ha yarın, zaman su gibi…

Sözü özümde sır gibi sakladım

Kulak zarımı titretir, hu gibi…

 

SÖZ UÇAR GİDER

Kırk yıl kâlem düşmedi elimizden

Söz uçar gider dedik dilimizden

Sağduyu dedik, ifrata kaçmadık

Dost Meclisine selâm ilimizden

İnsanım, bilir anlar halimizden

Hamalı olduk, biz bu ulu sevdanın!

 

SÖZDEN SAKININ

Mü’minin basiretinden çekinin

Başakları doldurmayan ekinin

Hali, sevdasız gönüllere benzer

Kalbe hükmetmeyen sözden sakının

 

SÖZÜM MAZLUM ÇIĞLIĞINA

Sıralasam şöyle yıkılır dağlar

Şafak söküğü gibi günler ağlar!

Doğrular birbirini içten bağlar

Sözüm, mazlum çığlığına yar imiş.

 

Kalem, ne âlâ bir yurttur içimde

Raks eder dizlere âlem içinde

İlhâm gönle doğar, rahle içimde

Vuslat şarkısıyla söz eder imiş

 

SÖZ YERE DÜŞERSE

Söz, özünden gelmezse yere düşer!

Gönül kırılır hale, dara düşer

Söz yere düşerse, dost acı söyler

Misakını bozanlar, nara düşer!

 

SÖZ DİNLEMEYEN

Akıl danışmayan, söz dinlemeyen

“Ben yaparım, olur!” diyen biçare

Yıkık viraneye döner eserin

Gün gelir, sözün olur; pare pare

 

SÖZ AKAR

Mahalle bakkalından, bekçisine

Dostluk bağı, bir içli şarkı gibi

Şendi, iftar sahur habercisine

Söz akar, gönüllerin harkı gibi

 

SÖZ ÜÇ KELİME

Söz üç kelime, ‘özümle beslenir’

Közde yanar, hâlden hâle seslenir

Dilden dökülen hây, yüreğim, sedam…

O sedayla, gönül dünyam hislenir

 

SÖZ ORUCUNDA

Söz orucunda, gönül iftar eder 

Hakk kuluyla, iftihar eder 

Nefis dayanamaz, bu edep karşısında, 

İntihar eder

 

SÖZ KİLİDİNİ

Bir kilit misali, söz sözü açar

Kilit pas tutarsa; söz yere düşer

İnsanı, “eşrefü’l mahlûkat” bilir

Söz kilidini sağduyu açar

 

SUÇLU KİM

İşler ters gidince, suçlu ararız!

Gariptir, hiç kimse kendine bakmaz!

Sağı, solu her tarafı tararız

Adam, bir ışık da kendisi yakmaz!

Söyler misin, “bir vurdukça yürekler”

Ülkemde sular kirlenerek akmaz

 

SÖZ DERYASININ 

"Bir varmış bir yokmuş" söz deryasının 

İçinde demlenir, sarhoş oluruz

Feryadı eksilmeyen dünyasının 

Yaslı tacını görür bir hoş oluruz 

 

SÖZ O'DUR Kİ

Söz odur ki, yüreğimin dili ola 

Toplumda bir yer, bir karşılık bula 

Kâh Yunus'u, Fuzuli'yi dinleriz

Böyle erdem nasip olmaz her kula